ညအလွက
လမင္းနဲ႔ျခယ္သ ၾကယ္စံုမွသာယာေပမဲ႔
မုိးမင္းနွိပ္စက္ ရာသီစက္ကြင္း အလင္းမဲ႔ေတာ႔
အဆင္းမတင္႔ ညွင္းသြဲ႕သြဲ႕နဲ႔ ပ်င္းရက္စရာပါ။
အလင္းတစ္ခ်က္အတြက္ ဘဝတစ္ခုလံုးပ်က္သုဥ္းေလာက္တယ္
မိုးရိပ္ေတြကညဳ္ိေလ ရင္အစံုကျပဳိလုမတတ္ နာက်င္ေလပါပဲ။
ၾကယ္ေရာင္မလင္း အေဖာ္ကင္းတာ လမင္းအျပစ္မဟုတ္ပါဘူး
ဘဝအဆင္းမလွတဲ႔ အညတရငါ႔ဘဝေၾကာင္႔ရယ္ပါ။
အေမွာင္ညမွာ လရ္ိပ္ျဖာေစခ်င္ေတာ႔
ေစာင္းတစ္လက္နဲ႔ ေတးဆက္ေနမိေသးတယ္။
အစုိးမရတဲ႔ရာသီ အခါမမွီ လြမ္းေနေတာ႔
ဌာနီျပည္ၾကီးပဲေဝးေတာ႔မေပါ႔။
တိတ္တခိုးနဲ႔ၾကိတ္ငို လြမ္းအားေတြပုိေနမိေတာ႔
ေဆြးရိပ္ေပ်ာက္လုလု ရစ္မူးေနမိတဲ႔
ေဆာင္းဦးညေလးကုိ တမ္းတမိပါေလစ။
ေစာင္႔ေမွ်ာ္ရက္ေတြကုန္ဆံုး အလြမ္းေတြပ်က္သုဥ္းလုိ႔
တိတ္တခိုးေမွ်ာ္ကုိးေနမိတဲ႔ ရင္ထဲကုိစူး
အသစ္ထူးျဖစ္ေစမဲ႔ လမင္းရဲ႕အဆင္း
အသြင္ဆန္းေလးကုိ ျမင္စမ္းေတာ႔မယ္
မနက္ျဖန္ည သီတင္းကၽြတ္ရဲ႕ လျပည္႔ည။
No comments:
Post a Comment