***ေမတၱာေရစင္ ေပးေစခ်င္***

ပညာေရာင္၀ါ ထြန္းလင္းပါလည္း
စာနာမထား လူမ်ိဳးမ်ားတြက္
အားထားခ်င္ဖြယ္ မကုိင္တြယ္က
ေနာင္၀ယ္သမုိင္း သင့္တြက္ရုိင္းကာ
ေတြးတုိင္းရင္နာ ခံခက္မွာ။

အာဏာရိွန္၀ါ ရွိေနပါလည္း
ဘာသာလူမ်ိဳး ျပည္ေကာင္းက်ိဳးတြက္
အားႀကိဳးမာန္တက္ မေဆာင္ရြက္က
မ်ိဳးဆက္လည္းတံုး လူျဖစ္ရႈံးကာ
ေနာက္ဆံုးရမွာ အမုန္းသာ။

ပစၥည္းဥစၥာ ျပည့္စံုပါလည္း
ျပည္ရြာထဲမွာ မျပည့္ရွာသည့္
ေနရာေတြတြက္ မျဖည့္စြက္ပဲ
ကုိယ္က်ိဳးတြက္သာ လုပ္ေနပါက
ဘယ္မွာ လူသားဆန္မည္နည္း။

သုိ႔ေၾကာင့္သာပင္ လူျဖစ္လွ်င္ကား
မခင္အတၱ မာန္ခြာခ်၍
ေလာဘလည္းရွင္း ကူညီရင္းသာ
ေသြးခ်င္းေတြနဲ႔ ဘာသာတြက္ကုိ
ေန႔ရက္တုိင္းမွာ ေလးထားကာျဖင့္
ေမတၱာေရစင္ ေပးေစခ်င္။

(လရိပ္ေလး) (30 .8 .03)

***ေမ့သည္းရွင္ သုိ႔***

 

အတိတ္ေျခရာ
စုိးမုိးလာ
ရင္နာေၾကကြဲ လြမ္းေနဆဲ။
သူနဲ႔ဆံုရာ
ေတြးမိတာ
ၾကင္နာေတြလည္း သစ္လြင္ၿမဲ။

သူ႔ရဲ႕ယုယ
သတိရ
ေပ်ာ္ၾကခ်ိန္ခါ တမ္းတလာ။
ကုိယ္သာခ်စ္ခဲ့
သူလိမ္ရက္
ဘယ့္တြက္ေၾကာင့္ရယ္ မသိတယ္။

ေရွာင္ဖယ္ကာထား
သူျပစ္သြား
လွည့္စားလွ်က္သာ ခ်န္ခဲ့တာ။
သုိ႔ေပမဲ့လည္း
ေမ့ရင္ထဲ
စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ခ်စ္ေနဆဲ။

ေန႔ရက္တိုင္းမွာ
သူ႔ကုိသာ
လြမ္းကာေနမိ သူမသိ။
ခ်စ္၏မာယာ
ေက်ာ့ကြင္းမွာ
ဆက္ကာနစ္ေျမာ လြမ္းစိတ္ေနွာ။

ကဗ်ာစာေလး
သူ႔တြက္ေရး
လြမ္းေတးေလးဆင္ ေပးပုိ႔ခ်င္။
ေမ့စာကုိျမင္
သနားခင္
ျပန္ၾကင္ေစခ်င္ ခ်စ္သည္းရွင္။

(လရိပ္ေလး) (28 .8 .03 )

***အျဖည့္ခံ ပန္း***

 

ခ်စ္ကံရယ္ေခ ၾကမၼာေမႊလုိ႔
ေလေပြသရမ္း ပက္ကာျဖန္းေတာ့
ခ်စ္လမ္းခရီး ဘယ္မနီးပဲ
ပူမီးရယ္သာ ေလာင္ကၽြမ္းတာမုိ႔
ရင္မွာနာက်င္ စိတ္မရႊင္။

ခ်စ္မုိးေတြေစြ ခ်စ္သက္ေသနဲ႔
ခ်စ္ေရေမာင္ေရ ေခၚခ်င္ေပလည္း
ကံေခခဲ့သူ ေနာက္က်လူမုိ႔
ရင္ပူတိုးတိတ္ မ်က္ရည္စိမ့္လွ်က္
ေျဖသိမ့္ကာလြမ္း စိတ္ရယ္ႏြမ္း။

အားငယ္လုိ႔ပင္ စိတ္မရႊင္လည္း
သခင္ေပ်ာ္ဖို႔ မ်က္ရည္စုိ႔ကာ
ရင္ဆုိ႔ေၾကကြဲ ျဖည့္ခံသဲနဲ႔
ရိပ္ကဲဟန္ျပင္ ျပံဳးေယာင္ဆင္၍
သခင္လုိအင္ ေပးဆပ္ခ်င္။

 

(လရိပ္ေလး) (24 .8 03)

 

ရင္ကုိထိရွေစခဲ့ေသာ အနိႈင္းမဲ့ပီတိ

ေလာကရွိ            လူတိုင္းတြင္ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ ပီတိအျဖစ္ရဆံုးခ်ိန္ေတြ ၾကံဳခဲ့ဖူး ရွိခဲ့ဖူးၾကမွာပါ။ ဂုဏ္ပကာသန ေၾကာင့္ရတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ သာမန္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ေပးဆပ္ရတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ရသမ်ိဳးစံုကုိ ဘဝအေတြ႔အၾကံဳရ ခံစားဖူး ၾကည္ႏူးဖူးၾကမွာ မလြဲဧကန္ပါ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ ကူညီမႈေလးတစ္ခုက အဖုိးမျဖတ္နုိင္တဲ့ ဘဝအသိေရာ အႏႈိင္းမဲ့ပီတိတစ္ခုကုိေရာ ျပန္လည္ရရွိတတ္တယ္ဆုိတာကုိေတာ့ ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ ၾကံဳခဲ့ရမွ  ပိုသိခဲ့ရတာမုိ႔ ကၽြန္မလုိပဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအစစ္ေလးကုိ ေဝမွ်ခံစားရင္း လူတုိင္းရင္ထဲမွာ စာနာသနားစိတ္ေလးေတြ ထပ္တူပြားမ်ားနုိင္ေအာင္လုိ႔ ကၽြန္မၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ခရီးတစ္ေထာက္က အျဖစ္ပ်က္ေလးကုိ တင္ျပ လုိက္ရပါတယ္ရွင္။

စမ္းေရပမာ အေဖ့ေမတၱာ

ေလာကထဲကု္ိ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ စတင္အေျခခ်ျပီဆိုတာနဲ႔ လူသားတုိင္းမွာ အေဖရယ္ အေမရယ္ဆိုတာ ရွိျပီးသားပါ၊ ဒါေပမဲ့ အတူတူေနရတာ မေနရတာကေတာ့ လူသားေတြရဲ႕ အတိတ္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ ဆုိင္ေနမယ္လုိ႔ ကၽြန္မထင္မိပါတယ္၊ ကၽြန္မမွာေတာ့ အေဖဆုိတာကုိ ကၽြန္မေလးနွစ္သမီးေလးအရြယ္ကတည္းက မျမင္ခဲ့ရေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မအေဖ့ကုိ အရမ္းခ်စ္ခဲ့ပါတယ္၊ အခုခ်ိန္ထိ ခ်စ္ေနတုန္းပါ၊ ေနာင္လည္း ခ်စ္ေနအံုးမွာပါ၊ ဘယ္ေတာ့မွ အဖိုးမျဖတ္နုိင္ေသာ အေဖ့ေမတၱာကုိ ကၽြန္မ တမ္းတေနမိတုန္းပါ၊ ကၽြန္မ အေဖအရြယ္ေတြကုိ ေတြ႔မိရင္ မ်က္ရည္လည္ေနမိတုန္းပါ၊ အေဖနဲ႔အတူ ေနခြင့္ေလးကုိ ကၽြန္မ လုိခ်င္ေနမိတုန္းပါ။ 

အျဖည့္ခံႏွလံုးသားတခုရဲ႕တမ္းျခင္း

ဒႆေရ.......

မင္းလုိပဲငါလဲ မာယာမင္းသားကုိမွ

ဗလာက်င္းတဲ့ ရင္ခြင္နန္းေတာ္မွာ

ပြင့္ဦးအျဖစ္တယုတယ သရဖူေဆာင္းေပးဖူးတယ္။

လကၡဏလုိေပးဆပ္ရင္း မ်က္လံုးေတြစံုမိွတ္

အခ်စ္ဆိပ္ေတြမ်ိဳခ်ရင္း နွလံုးသားတစ္ခုလံုး

မီးေလာင္တုိက္သြင္းခံရဖူးတယ္။

သူ႔ဘ၀တြက္ ငါ့ဘ၀ေပး

သူ႔နွလံုးသားတြက္

အေပ်ာ္ေတြဆက္နွင္းေပးခ်င္ရက္နဲ႔

ေရခြက္ထဲက လရိပ္ကုိပဲ ၾကည့္ခြင့္ရတဲ့ငါ

ေကာင္းကင္ကအရိပ္စစ္ကုိ နႈတ္ဆက္လုိက္ရတယ္။

မ်က္လံုးေတြ ေက်ာခုိင္းေနခ်ိိန္

ေျမျမင္နဲ႔ ေကာင္းကင္ဟာ

အခ်စ္ရဲ႕ေက်းကၽြန္ေလး

ရမၼက္ေသြးေတြနဲ႔ ကမၻာႀကီးကၿပံဳးလုိ႔ေလ။

လွ်ပ္တစ္ျပက္ေလးပါ

တစ္စစီျပန္႔က်ဲ  မုန္းေတြကုိလက္တြဲလုိ႔

လြမ္းအဝီစိငရဲကုိ ဝဋ္ေၾကြးေတြတင္ဆက္ရင္း

ရင္ဘတ္ႀကီးကုိ အရွင္လတ္လတ္ ဆားသိပ္ခံလုိက္ရတယ္။

ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီထင္ခဲ့တာ

ကမၻာမေၾကအလြမ္းက

အနာဂတ္တစ္ခုလံုးကုိ အေမွာင္ခ်လုိ႔

နာရီေတြ လြမ္း လြမ္းေနမိေသးတာ

ပထဝီေျမႀကီးေရ လက္တုိ႔လုိ႔ကူေျပာေပးေနာ္။

လရိပ္ေလး

ျပည္သူ႔အသဲႏွလံုး ရွစ္ေလးလံုး(8888) **********************

ေခတ္စနစ္ဆိုး ေရွ႕မတုိးေအာင္
စားထုိိးသက္ေသြး တုိင္းျပည္ေရးတြက္
ရွစ္ေလးလံုးမွ မ်ိဳးဆက္ခ်လုိ႔
လမ္းျပလႈံ႕ေဆာ္ အင္အားေဖာ္လွ်က္
ေၾကြးေၾကာ္ကာေပး ဒုိ႔အေရးဟု
ေဒါင္းေသြးေဒါင္းမာန္ စိတ္ထားမွန္ျဖင့္
ေတာ္လွန္ေခတ္ေဟာင္း စနစ္ေျပာင္းေအာင္
ခြပ္ေဒါင္းလံနဲ႔ လြတ္ေၾကာင္းၾကံ။

ရွစ္ေလးလံုးတြင္း ေသြးနဲ႔ရင္းကာ
ၿဖိဳခြင္းပစ္ခတ္ စစ္ေသနတ္ကို
မလန္႔မေၾကာက္ ေခတ္ေကာင္းေရာက္ဖို႔
ေျပာင္ေျမာက္သတၱိ ဇဲြရွိရွိနွင့္
တိုင္းသိျပည္ရြာ စည္းလံုးကာျဖင့္
အလႊာစံုၾကား ျပည္သူမ်ားနဲ႔
ေက်ာင္းသားပါ၀င္ ရဟန္းရွင္တုိ႔
ေတြးထင္ေမွ်ာ္မွန္း ေရာင္နီသန္းဖုိ႔
တက္လွမ္းလုိ႔ခ်ီ ေခတ္သစ္ဆီ။

ရွစ္ေလးလံုးမွာ မညာတာပဲ
အာဏာရွင္မ်ား ႏွိပ္စက္ထားလည္း
ေသြးသားကုိသာ ဆံုးရႈံးပါေစ
ျမန္မာအေရး ေလွ်ာ့မေပးပဲ
ေသြးေၾကြးသမုိင္း ဘယ္မရုိင္းေအာင္
ပူလႈိင္းမီးၾကား ခြပ္ေဒါင္းအားနွင့္
ေသြးသားမငဲ့ ေနာက္မလွည့္္ပဲ
ရင္ထဲရႈိက္သံ ျပည္လံုးလွ်ံေအာင္
က်င္႔ႀကံအားေမြး ခြပ္ေဒါင္းေသြး။

ရွစ္ေလးလံုးေရး တကယ္ေတြးက
တုိင္းေရးျပည္ရာ အျဖာျဖာကုိ
စာနာေပးကာ သာသနာႏွင့္
ပညာေရးပါ တုိးတက္လာျပီး
အာဏာစနစ္ မက်န္ရစ္ပဲ
ေသြးသစ္ေမာ္ကြန္း ေနာက္မယြန္းေအာင္
ေတာက္ထြန္းေနလုိ လမ္းျပႀကိဳ။

စစ္ဖိနပ္ေအာက္ ဒူးမေထာက္ပဲ
လက္ေျမႇာက္မေပး ေၾကာက္စိတ္ေ၀းကာ
ရဲေသြးစိတ္ထား ဗမာ့သားေကာင္း
ေမြးဖြားေထာင္ေသာင္း ေခၽြးသက္ေလာင္းကာ
ေခတ္ေျပာင္းေစေရး ျမန္မာ့ေသြးနဲ႔
ဟစ္ေၾကြးသီကံုး ရွစ္ေလးလံုး။

ရွစ္ေလးလံုးက သေႏၶစသည့္
ရဲလွစိတ္ေတြ မရပ္ေနပဲ
မေနမနား ေရွ႕ဆက္သြားကာ
တရားတဖက္ ဓါးတဖက္နဲ႔
ေရွ႕ဆက္မွန္းရည္ ဒီမိုကေရစီီ
ပန္းတိုင္ဆီသုိ႔ ခ်ီတက္စုိ႔။


ရွစ္ေလးလံုးေရး ေသြးသက္ေပးကာ
ေခတ္ေရးကုိငဲ့ ေပးဆပ္ခဲ့တာ
နွစ္နဲ႔တြက္ထား နွစ္ဆယ့္ငါးေျမာက္
ေရႊ႕လ်ားေရာက္လည္း သမုိင္းစြဲေအာင္
ေရးဆဲမွတ္စု ေငြရတုမုိ႔
အားျပဳကူလွ်က္ ျမတ္တဲ့ရက္ကုိ
ေသြးသက္နဲ႔တူ နွလံုးမူကာ
ျပည္သူအမ်ား စဥ္ေလးစား။


အရြယ္လည္းေရာက္ ႀကံလဲေပါက္လုိ႔
ေရွ႕ေလွ်ာက္ခရီး ဘယ္မညည္းပဲ
ေသြးစည္းၾကည္ျဖဴ ေပါင္းစည္းကူလုိ႔
စိတ္တူတူနဲ႔ ေဆာင္ရြက္စို႔…။

ေနမဝင္ အလြမ္း ************

ခ်စ္ခဲ့ဖူးပါတယ္ အလြမ္းရာဇဝင္မပိီျပင္ခ်ိန္ကေပါ့
ဝုိးတဝါးအိမ္မက္ေတြကုိ ရသလွလွေလးေတြဆင္ျမန္းရင္း
အခ်စ္လုိ႔အမည္တြင္ခဲ့တာ အနွစ္မဲ့တဲ့ပူေလာင္ျခင္းေတြ
နွလံုးသားမွာဆူးတစ္ေခ်ာင္းလုိ စူးနစ္ခဲ့တယ္……ခ်စ္သူ။

အလြမ္းကဗ်ာ အလြမ္းစာေတြဖတ္ခဲ့ရေပမဲ့
ရင့္သီးတဲ့ေစစားမႈလုိ႔မထင္မိဘူး….ခ်စ္သူ။
ကုိယ္တုိင္ပ်ိဳးမွ ရင္မွာလြမ္းမုိးေတြေစြခဲ့တာ
ေနမဝင္အင္ပါယာ လုိပါပဲလား
ဘယ္ေတာ့မွအလြမ္းမဆံုးေတာ့ဘူး…..ခ်စ္သူရယ္။

ကမၻာၾကီးကလည္ေနတယ္တဲ့လား
အလြမ္းကေရာ ဘာလုိ႔တည္ေနတာလဲ
ပွ်မ္းမွ်ျခင္းဆုိတာ အခ်စ္တြက္မပါဘူးလားေလ
ရင္ခြင္သစ္တစ္ခုကုိ အစားထုိမယ္ၾကံတုိင္း
နင္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အလြမ္းရာဇဝင္ကုိပဲ
အမွတ္ရေနမိေတာ့ လြမ္းကဗ်ာေလးသီကံုးလုိ႔
ေနမဝင္အလြမ္းေလးကုိပဲ ေမာ္ဖူးေနပါရေစ……ခ်စ္သူရယ္။(လရိပ္ေလး)(12 . 8 .03 )

***လြမ္းဇာတ္ဆရာ***

မုိးရိပ္လြင့္စင္ လေရာင္ျမင္လည္း
တမင္ေရွာင္ပုန္း ေသြခြာမုန္းသူ
ေျဖရုန္းခ်စ္ရိပ္ အလြမ္းဆိပ္သက္
တိတ္ဆိတ္ညထဲ အမုနး္ကဲေအာင္
လြမ္းပြဲစင္တင္ သည္းပလႅင္မွာ
ေရႊရင္ေၾကမြ နာက်င္လွေအာင္
သံုးခ်မာယာ ရက္စက္စြာ။

ခ်စ္ကမၻာမွာ ခ်စ္တတ္လာေအာင္
သာယာနုရြ စကားလွနဲ႔
ဆံုးစမဲ့ေစ ခ်စ္သက္ေသေတြ
ေရေျမသမုဒၵရာ မခ်န္ပါပဲ
သကာလူးသုိ႔ ပါးမုိ႔မုိ႔မွာ
မခုိ႔တရုိ႕ နမ္းေတြဖုိ႔ေတာ့
ေမပ်ိဳ႕အသည္း ခ်စ္ရိပ္ကဲ။

ခ်စ္ရက္ေတြရွည္ ခ်စ္ေတြေ၀လုိ႔
တူေနတူသြား ခ်စ္စိတ္ပြားမွ
မုန္းထားဖို႔ဆုိ လြမး္ခြဲလုိေတာ့
ေမပ်ိဳရင္ထဲ ဆယ္ေနကဲပါ့
အသဲႏြမ္းေၾက လြမ္းရက္ရွည္။

မေျဖသာလည္း ၾကမၼာမြဲမုိ႔
လမ္းခြဲေလးမွာ အသည္းနာလွ်က္
သူသာေပ်ာ္ေစ ေတာင္းဆုေခၽြလုိ႔
စာေတြသီကံုး ေမတၱာျပံဳးနဲ႔
မဆံုးကမၻာ သံသရာထိ
မကြာခ်စ္ထံုး လြမ္းဇာတ္သံုး။(လရိပ္ေလး)