မုိးရိပ္လြင့္စင္ လေရာင္ျမင္လည္း
တမင္ေရွာင္ပုန္း ေသြခြာမုန္းသူ
ေျဖရုန္းခ်စ္ရိပ္ အလြမ္းဆိပ္သက္
တိတ္ဆိတ္ညထဲ အမုနး္ကဲေအာင္
လြမ္းပြဲစင္တင္ သည္းပလႅင္မွာ
ေရႊရင္ေၾကမြ နာက်င္လွေအာင္
သံုးခ်မာယာ ရက္စက္စြာ။
ခ်စ္ကမၻာမွာ ခ်စ္တတ္လာေအာင္
သာယာနုရြ စကားလွနဲ႔
ဆံုးစမဲ့ေစ ခ်စ္သက္ေသေတြ
ေရေျမသမုဒၵရာ မခ်န္ပါပဲ
သကာလူးသုိ႔ ပါးမုိ႔မုိ႔မွာ
မခုိ႔တရုိ႕ နမ္းေတြဖုိ႔ေတာ့
ေမပ်ိဳ႕အသည္း ခ်စ္ရိပ္ကဲ။
ခ်စ္ရက္ေတြရွည္ ခ်စ္ေတြေ၀လုိ႔
တူေနတူသြား ခ်စ္စိတ္ပြားမွ
မုန္းထားဖို႔ဆုိ လြမး္ခြဲလုိေတာ့
ေမပ်ိဳရင္ထဲ ဆယ္ေနကဲပါ့
အသဲႏြမ္းေၾက လြမ္းရက္ရွည္။
မေျဖသာလည္း ၾကမၼာမြဲမုိ႔
လမ္းခြဲေလးမွာ အသည္းနာလွ်က္
သူသာေပ်ာ္ေစ ေတာင္းဆုေခၽြလုိ႔
စာေတြသီကံုး ေမတၱာျပံဳးနဲ႔
မဆံုးကမၻာ သံသရာထိ
မကြာခ်စ္ထံုး လြမ္းဇာတ္သံုး။(လရိပ္ေလး)
No comments:
Post a Comment