ခဏေနေတာ႔
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကားေပၚတက္လာတယ္။ ကၽြန္မေဘးမွာ လာထုိ္င္လုိက္တယ္။ သူက ထားဝယ္မေလးေလ။
ကၽြန္မကုိ “ဘယ္သြားမလဲ”တဲ႔။ ကၽြန္မလည္း မသိဘူးေပါ႔၊ လာၾကိဳမယ္ေျပာတာဘဲ႔လုိ႔။ အဲေတာ႔
သူကေျပာတယ္ “ဘာမွမပူနဲ႔၊ ဆင္းရင္ ဖုန္းဆက္ေပးမယ္”တဲ႔ေလ။ ကၽြန္မလည္း စိတ္သက္သာရာ နည္းနည္းေတာ႔
ရလာတယ္။ အဲလုိနဲ႔ပဲ ၁၀-မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ရွမ္းတစ္ေယာက္ တက္လာတယ္။ ေအာက္ကုိ ဆင္းခိုင္းတယ္။
ကၽြန္မလည္း ဘာလုပ္မလဲေပါ႔။ ကားတြက္ေတာ႔မယ္တဲ႔ေလ။ ကၽြန္မတို႔ကုိ ကားေအာက္က အခန္းေလးထဲဝင္ခိုင္းတယ္။
ကၽြန္မရယ္၊
နေဘးက ေကာင္မေလးရယ္၊ ေယာက်္ားေလး သံုးေယာက္ရယ္၊ ငါးေယာက္ ကားေအာက္ခန္းေလးထဲ ဝင္ရတယ္။
ထိုင္လုိ႔လဲမရဘူး လဲွျပီးလုိက္ရတယ္။ ကားစထြက္ေတာ႔ ကားကလည္းေဆာင္႔ ကားကလည္းမူးနဲ႔
တစ္လမ္းလံုး ကၽြန္မ အန္ပါေလေရာ။ ကၽြန္မေဘးက ေကာင္မေလးကေတာ႔ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ဘာမွမျဖစ္သလုိေလးပဲ။
ကၽြန္မကေတာ႔ ေသမေလာက္ပဲ။ ကၽြန္မကုိ သူတုိ႔ ဝိုင္းျပဳစုေပးၾကတယ္။ လမ္းေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္မကေျပာတယ္္
“ကားေပၚက ဆင္းရင္ ကၽြန္မကုိ မထားခဲ႔နဲ႔ေနာ္၊ လာၾကိဳတဲ႔အထိ ခဏေစာင္႔ေပးပါ”လုိ႔။ အဲလုိေျပာေတာ႔
သူတို႔က “အင္း”တဲ႔ေလ။ ကၽြန္မလည္း တလမ္းလံုး အန္လုိက္ မူးလုိက္နဲ႔ ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ေလးဘဲ က်န္ျပီ။
No comments:
Post a Comment