ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင႔္ေတာ႔ စာေတြျပန္သင္ရင္း ေတာသူၿမိဳ႕တက္တဲ႔
အေၾကာင္းေလးေတြ ျပန္ျပန္ေျပာၿပီး ရီရတာအေမာ။ နွစ္လယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ႔
ေငြစာရင္းရွင္းတမ္း အစည္းအေဝးတစ္ခု လုပ္ပါေလေရာ။ ကၽြန္မလည္း ခါတိုင္းလုိဘဲ
အကူေနရာက ဆရာမေလးဆိုေတာ႔ ဘာမွမျပင္ဆင္ဘူးေပါ႔။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔
အစည္းအေဝး စခါနီးမွ ကၽြန္မကုိ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းကုိ ဖတ္ျပရမယ္တဲ႔ေလ။
ကၽြန္မက “ဆရာမႀကီး ကၽြန္မ ႀကိဳတင္ေလ႔က်င္႕မထားဘဲ ေျပာလုိ႔မရဘူးထင္တယ္၊ တျခားဆရာမကုိ
ေျပာခုိင္းပါ”လုိ႔ ေတာင္းပန္တာ မရဘူး။ လုပ္ကုိ လုပ္ရမယ္တဲ႔။
ကၽြန္မလည္း စိတ္တင္းလိုက္တယ္။ ကၽြန္မကုိ အၿမဲအားေပးတဲ႔ ဆရာမတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူက ဘယ္လုိေျပာ
မ်က္လံုးကုိ ဘယ္လုိၾကည္႔ေပါ႔။ စိတ္ကုိ ဘယ္လုိတည္ၿငိမ္ေအာင္ထား ကၽြန္မကုိ
ဂရုတစိုက္ေျပာျပတယ္။
ကၽြန္မလည္း ဆရာမလုပ္ကတည္းက တစ္ခါမွ စင္ေပၚမတက္ခဲ႔ဖူးေတာ႔
ဒူးေတြေတာင္ တုန္တယ္။ ရင္ကလည္း အဆမတန္ခုန္လုိ႔ ကၽြန္မအလွည္႔ကုိ ေစာင္႔ေနခဲ႔တယ္။
အင္းေခၚလိုက္ပါၿပီ။ ဆရာမေလး (……………..)မွ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းကုိ
ေၾကျငာပါေတာ႔မယ္ရွင္တဲ႔။ ကၽြန္မ ေျခေထာက္ေတြ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိလား မထိလားေတာင္
မေျပာတတ္ဘူး။ စင္ေပၚ ေရာက္သြားခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မ စိတ္ေတြကို အရင္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားျပီး ေငြစာရင္းရွင္းတမ္း တစ္ခုလံုးၿပီး
ေအာင္ဖတ္ျပနိုင္ခဲ႔တယ္။ ေအာက္ေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္မလက္ေတြ
ေအးစက္ေနေရာ ဆရာမၾကီးနဲ႔ ဆရာမေတြက ကၽြန္မကုိ
“အရမ္းေတာ္တယ္၊ ဘယ္ေနရာမွ အမွားမရွိဘူး၊ တစ္ခါမွမေျပာဖူးတဲ႔သူကုိ ပြဲထုတ္ေပးတာ”တဲ႔ေလ။
ကၽြန္မရဲ႕ ဆရာမဘ၀ ရင္ခုန္အရဆံုး အမွတ္တရေလးေပါ႔။
No comments:
Post a Comment