ေဝဖန္ေရး ႏွင့္ ေလာကဓံ

          လူရယ္လုိ႔ု ျဖစ္လာခဲ႔ရင္  ေ၀ဖန္တာခံရမယ္ အျပစ္တင္တာခံရမယ္  ခ်ီးမြမ္းတာခံရမယ္ ကဲ႔ရဲ႕တာခံရမယ္   မနာလုိတာခံရမယ္ အဆိုးအေကာင္း အငုိအျပံဳး အခ်စ္အမုန္းေတြ စံုလုိ႔ပါပဲ။  ေလာကဓံဆိုေတာ႔  ခံတလွည္႔ စံတလွည္႔ေပါ႔။ လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ႔ရင္  လူ႔သဘာ၀ လူ႔ေလာက အထာေတြကုိေတာ႔ နားလည္နိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရမယ္ေလ။  

          မိခင္ ဝမ္းထဲမွာ သေႏၶတည္ကတည္းက  ေဝဖန္ျခင္းကုိ စျပီး  ၾကံဳရျပီေပါ႔။  ေမြးလာရင္ ဘယ္လုိေလး ျဖစ္မယ္။ မိန္းကေလးလား ေယာက်္ားေလးလား။  မျမင္ရတဲ႕ အခ်ိန္ကေတာင္  ေဝဖန္ၾကေသးတယ္ဆို၇င္  လူ႔ေလာကထဲ ဘဝကုိရင္ဆိုင္ ေလွ်ာက္လမ္းေနတဲ႔အခ်ိန္ဆို  ေျပာစရာ မလုိေလာက္ေအာင္  ေဝဖန္ၾကမွာေပါ႔။

          တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာလုိက္ေသးတယ္  ေဝဖန္တာခံနိုင္မွ 

 ေအာင္ျမင္မႈရနိုင္တယ္တဲ႔။
 ေဝဖန္တာကုိ ခံနုိင္မခံနုိင္ ဆုိတာကေတာ႔   အတိုင္းတာတစ္ခု အေပၚမွာ မူတည္တယ္လုိ႔ျမင္မိတယ္။ သူတစ္ပါးကုိ  ေဝဖန္ေျပာဆုိတတ္တဲ႔ သူေတြဟာ  ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ျပန္ဆန္းစစ္ဖို႔ၾကေတာ႔ ေမ႔ေနတတ္ၾကတယ္။  အေကာင္းျမင္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ၾကည္႔တတ္ဖို႔လုိတယ္။ သူမ်ားကုိ အျပစ္ျမင္ေတာ႔မယ္ဆိုရင္  ျပန္ဆန္းစစ္လုိက္ပါ။  ငါေရာ သူထက္ပုိေကာင္းေနရဲ႕လား။ သူဘာၾကာင္႔ အဲလုိလုပ္လုိက္တာလဲ   အေၾကာင္းေၾကာင္႔ အက်္ိဴးဆိုတာ ေပၚလာခဲ႔တယ္ဆိုေတာ႔    အဓိကအရင္းျမစ္ကေတာ႔ ေပၚလာမွာပါဘဲ။ အေျခခံက်မက်မသ္ိ အမွားအမွန္မေတြး  အေပၚယံအျမင္ေလာက္နဲ႔  ေဝဖန္လုိက္ပါျပီတဲ႔။ ခံရတဲ႔သူဘက္က  ဘယ္ေလာက္နစ္နာမလဲ နာက်င္ေလမလဲေတြးၾကည္႔ေပးပါ။  ကုိယ္ေျပာလုိက္  ေဝဖန္လုိက္တဲ႔ စကားတစ္ခြန္းဟာ  အရမး္ထိခုိက္ နာက်င္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ေဝဖန္ရာမေရာက္ဘဲ  နွိပ္စက္ရာေရာက္ခဲ႔လိမ္႔မယ္။

          လူတိုင္းဟာ သူ႔အစြမ္းအစနဲ႔သူ ေလာကကုိ အလွဆင္ေနၾကတာပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး  အေကာင္းတစ္ကြက္ေတာ႔ ရွိေနပါလိမ္႔မွာပါ။  "ငါသာဆိုရင္"ဆုိတဲ႔ အေတြးေလးနဲ႔  ကုိယ္ခ်င္းစာ စိတ္ေလးထားနိုင္ရင္  အေကာင္းဆံုး ေဝဖန္မႈေလးကုိလုပ္မိၾကမွာပါ။ အမွားမ်ားစြာနဲ႔ ဖြဲ႔တည္ေနတဲ႔  ေလာကၾကီးထဲမွာ မမွားဖူးတဲ႔သူရွိလား။  တစ္ခါခိုးခ႔ဲဖူးတာနဲ႔  သူခိုးၾကီးတစ္ေယာက္လုိ႔ မစြပ္စြဲနိုင္ပါဘူး။ 

          ဘ၀ရဲ႕ ေဝဖန္သံေတြကု္ိ ေလွကားထစ္ေတြအျဖစ္ နင္းတက္နိုင္တဲ႔  အရည္အခ်င္းရွိရင္ ေကာင္းပါတယ္။  နားမလည္တဲ႔သူ  စိတ္ဓာတ္မၾကံ႕ခိုင္တဲ႔သူဆို  ဘ၀ကအေျပာင္းလဲျဖစ္နိုင္တယ္။  ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင္႔  လူဆိုးျဖစ္ခဲ႔တာရွိသလုိ  လူေကာင္းျဖစ္ခဲ႔တာလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။  ကုိယ္ရဲ႕ေစတနာနဲ႔  အေကာင္းျမင္တတ္တဲ႔ စိတ္ေလးထားျပီး  ေဖးမနိုင္ဖို႔ဘဲ လုိတာပါ။

          အခုေခတ္အျမင္အရ  လဲေနသူထူမွာထက္  ဘယ္သူ႔ကုိ ဘယ္လုိေဝဖန္လိုက္ရမလဲ  အျပစ္တင္လိုက္ရမလဲ  ေစာင္႔ၾကည္႔ေနလုပ္ေနတာ ေလာက အက်င္႔လုိျဖစ္ေနျပီ။ လူတိုင္းကုိ လုပ္ေပးနိုင္ဖို႔ေျပာတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။  ဆံုးမသင္႔တဲ႔သူ ေျပာသင္႔တဲ႔သူကုိ ေျပာျပဖို႔ပါ။ သူမ်ားရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကုိ  ျမင္နိုင္ေပမဲ႔  ကုိယ္႔ေနာက္ေက်ာကုိ က်ေတာ႔ မျမင္နိုင္ဘူး။   ကုိယ္ေျပာလုိက္တ႔ဲ စကားတစ္ခြန္းဟာ ၾကားရသူအတြက္ မွတ္သားစရာျဖစ္ေအာင္  ကုိယ္ေရးလိုက္တဲ႔ စာတစ္ေၾကာင္းက  ဗဟုသတရစရာ က်န္ခဲ႔ေအာင္ ၾကိဳးစားသင္႔တယ္။  အမွားကုိျမင္ အျပစ္တင္ေနတာထက္  ျပင္လာေအာင္ ဘယ္လုိ ကူည္ီေဖးမမယ္ ဆိုတာေလးကုိ အရင္ေတြးသင္႔တယ္။ 

          ရန္မလုိတတ္တဲ႔ သူအတြက္  ရန္ပြဲမရွိနိုင္သလုိ အေကာင္းျမင္တတ္တဲ႔ သူအတြက္  အဆိုးနဲ႔ၾကံဳလည္း ခံနိုင္ရည္ရွိမွာပါ။  ကုိယ္ကဘယ္သူ႔အတြက္ လုပ္ေပးျပီးျပီလဲ    ဘယ္သူ႔ကုိ အက်ိဴးျပဳခဲ႔ဖူးလဲ  ေရွ႕ဆက္ ဘယ္လုိလုပ္သင္႔တယ္ဆိုတာ  ေတြးသင္႔တယ္။ သူမ်ား မလုပ္နိုင္တာကုိ  အျပစ္တင္ေနမဲ႔အစား အေကာင္းဆံုး အေနထားကုိ ရေအာင္လုပ္သင္႔တယ္။ ေဝဖန္ခဲ႔ရင္လည္း  မနစ္နာေအာင္  မထိခိုက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခ်င္စိတ္ေလး ရွိလာေအာင္    ျပဳျပင္တဲ႔ သေဘာေလးနဲ႔ပဲ ေဝဖန္သင္႔တယ္   "တံငါနားနီး တံငါ၊ မုဆုိးနားနီး မုဆိုး"  ဆိုတဲ့စကားေလး အတိုင္းေပါ႔။  အေနထားအရ ေျပာင္းလဲၾကရတာလည္း  ရွိတယ္။

          လူတိုင္းကုိ  ေမတၱာ ေစတနာနဲ႔ အေကာင္းျမင္တတ္ေအာင္ ၾကိဴးစားသင္႔တယ္။  တစ္ေယာက္ေကာင္းတာနဲ႔  အမ်ားမခ်မ္းသာနိုင္သလုိ   ေဝဖန္အျပစ္တင္ေနၾကရံုနဲ႔လည္း  အေကာင္းဆံုး အေနထားတစ္ခုကုိ မေရာက္လာနိုင္ပါဘူး။ လုိအပ္တာက  ကုိယ္တိုင္ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ျပီး   အျပစ္မျမင္  နားလည္ျခင္းေတြနဲ႔  ေဖးမအားေပးရင္း  လက္တြဲေခၚေဆာင္ဖို႔ပါ။ ေစတနာက လူတိုင္းနဲ႔ မတန္တာမဟုတ္ပါဘူး  ကုိယ္က မေပးတတ္ေသးတာပါ။   ကုိယ္တိုင္အရင္ ေပးဆပ္မွျပန္ရနိုင္တာ ေမတၱာတရားပါ။  မိတ္ေဆြေကာင္း လိုခ်င္ရင္   ကုိယ္တိုင္ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ အရင္လုပ္သင္႔တယ္။

          ငါဆိုတဲ႔  အတၱနဲ႔ မဆက္ဆံဘဲ  ရုိးသားျဖဴစင္တဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေလး ထားေပးပါ။ ဘယ္သူမေကာင္းေကာင္း  ကုိယ္ကေကာင္းပါ နားလည္ေပးပါ။  ေဝဖန္တာထက္  အၾကံျပဳတာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူပါ။ ကုိယ္႔ေၾကာင္႔ သူတစ္ပါး မခံစားရေအာင္  ေရွာင္နိုင္သမွ်ေရွာင္လုိ႔  ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလး ေပးနိုင္ေအာင္  ၾကိဴးစားနုိင္ၾကပါေစ လုိ႔  ဆႏၵျပဳရင္း ......

ဆက္လက္ ၾကိဳးစားပါဦးမည္..

လရိပ္ေလး