ရုတ္တရက္
နႈတ္မဆက္ရဲခဲ႔ဘူး
အသံတိတ္ေၾကကြဲခ်င္းေတြကုိ
ဟန္ေဆာင္ဖံုးကြယ္လုိ႔
ေလနွင္ရာလြင္႔ေမ်ာရမဲ႔
မုိးတိမ္လုိ
အမိေျမနဲ႔ေဝးရာ
ထြက္ခြာလာခဲ႔တယ္။
တန္ဖိုးမထားလုိ႔
မဟုတ္ပါဘူး
အေျခမခုိင္
ေခြယု္ိင္မဲ႔
အေနထားတစ္ခုေၾကာင္႔
ရင္နာစြာ
စြန္႔ထားခဲ႔ျခင္းပါ။
ညႈိးလ်တဲ႔အေမ႔မ်က္နွာ
ေက်ာင္းလခအတြက္
အားကုိးေမွ်ာ္လင္႔ေနတ႔႔ဲ ေမာင္နွမေတြ
ေနမေကာင္းတဲ႔ၾကားက
အလုပ္လုပ္ေနရတဲ႔ အေဖ
ဒ္ီျဖစ္စဥ္ေတြက
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္
အေတြးထဲတစ္ရစ္ဝဲဝဲဆိုေတာ႔
မေနတတ္တဲ႔ငါ
လုိအပ္မႈေတြအတြက္
တိုင္းတစ္ပါးကုိထြက္
အမိေျမကုိစြန္႔ခဲ႔ရျပီေပါ႔။
ဘာသာစကားေတြကြဲျပား
တိုင္းတစ္ပါးသားကုိ
ကၽြန္လုိနွိမ္႔ခ် ျမင္တတ္ၾကတဲ႔
လူမ်ိဳးျခားေတြရဲ႕
မယံုမၾကည္မ်က္လံုးေတြေအာက္
မွားလည္းခံ
မွန္လည္းခံ ဆႏၵေတြကု္ိအေသသတ္ရင္း
မိသားစုအတြက္
ေငြတစ္မ်က္နွာကုိဘဲ႔ၾကည္႔ေနခဲ႔
နားထဲထူးျခားတဲ႔အသံၾကားရင္
ဘယ္သူလာဖမ္းပါလိမ္႔
ဘာျဖစ္တာပါလိမ္႔
အေတြးေတြနဲ႔
ေျခာက္လွန္႔
အိပ္ေရးပ်က္ခဲ႔တာလည္း
ညေတြမေရတြက္နိုင္ေတာ႔ပါဘူး။
အခ်ိန္တန္လုိ႔
အိမ္ျပန္ ၾကသူေတြကုိၾကည္႔ရင္း
ဝမ္းနည္းခဲ႔ရတာလဲအၾကိမ္ၾကိမ္
ဘယ္အခ်ိန္
ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ
ေထြးပုိက္ရင္း
အမိေျမကုိ
ျပန္ခြင္႔ရမလဲလုိ႔
နာက်င္တဲ႔အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔
မ်က္ရည္ဝဲလွ်က္
လြမ္းေနမိတယ္
အမိျမန္မာျပည္ရယ္။
No comments:
Post a Comment