စိတ္ကူးေတြ တကယ္ျဖစ္လာေသာအခါ (A Dream Come True!)

          ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက  ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔   ပတ္သက္တဲ႔   ထူးဆန္းမႈတစ္မ်ိဴး  ကၽြန္မမွာ  ရွိခဲ႔တယ္။ အဲဒီထူးဆန္းမႈက   ကြန္ပ်ဴတာကုိင္လုုိ႔   အသံုးဝင္ မဝင္  ဆိုတာထက္  ကြန္ပ်ဴတာ မကိုင္နိုင္လုိ႔ပဲ ျဖစ္တယ္။ မိသားစုမ်ားတဲ႔   ကၽြန္မတုိ႔မွာ  ကြန္ပ်ဴတာကုိင္ဖုိ႔    မေျပာနဲ႔   အစားအစာကုိေတာင္  ေလာက္ေအာင္  ဘယ္ေတာ႔မွ မစားနုိင္ဘူးဆိုတာ  ကၽြန္မ မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ   မွတ္မိေနခဲ႔တယ္။ 

          ကၽြန္မ  ကၽြန္ပ်ဴတာကုိ   ျမင္ဖူးခဲ႔တာ တစ္ေနရာဘဲ ရွိခဲ႔တယ္  ရုပ္ရွင္ထဲမွာေပါ႔၊  ကၽြန္ပ်ဴတာစားပြဲေရွ႕မွာ   ထိုင္ေနတဲ႔အခန္းေလးေတြ   ကၽြန္ပ်ဴတာနဲ႔အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔  အခန္းေလးေတြပါရင္ ကၽြန္မ အရမ္းနွစ္သက္ခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ပ်ဴတာ  ကုိင္ခြင္႔ရေအာင္  စိတ္ကူးယဥ္ခဲ႔ဖူးတယ္။  ဒါေပမဲ႔  ဘယ္ေတာ႔မွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ လုိ႔ ကၽြန္မ အားငယ္ခဲ႔မိတယ္။    ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ကြန္ပ်ဴတာကုိင္တဲ႔  သူေတြက လက္ကေလးေတြကလွ  စတိုင္ေလးေတြကက်က်နနေလ   ကၽြန္မရင္ခုန္ခဲ႔ရတာ အၾကီမ္ၾကိမ္ပဲ။ 

          ကၽြန္မ တစ္ေန႔  ျမိဳ႕ကုိတက္ေတာ႔ 

  ကၽြန္ပ်ဴတာဆိုင္ေလးကုိ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ ကၽြန္မ ၀င္သြားခဲ႔တယ္။ ဘာေတြလုပ္လဲေပါ႔။ စာစိီစာရုိက္နဲ႔  မိတၱဴကူးတယ္တဲ႔ေလ။   ကၽြန္မ အရမ္းသေဘာက်ခဲ႔တယ္။ ငါလည္း အဲလုိေလး  လုပ္နိုင္ရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲလုိ႔  ေတြးျပီး ျပန္လာခဲ႔တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာကုိင္တဲ႔  ေကာင္ေလးရဲ႕ ျဖတ္လတ္တဲ႔အသြင္ေလးနဲ႔ ကၽြမး္က်င္ပုိင္နိုင္စြာ  ကုိင္တြယ္ေနပံုေလး  မ်က္လံုးထဲက မထြက္ေလာက္ေအာင္ အားက်ေနမိတယ္။ ငါကုိင္ခြင္႔ရခဲ႔ရင္  အဲလုိေလး ျဖစ္မယ္ထင္တယ္လုိ႔  ေတြးျပီးတစ္ေယာက္တည္း ျပံဳးေနခဲ႔တယ္။

          ရာသီေတြဘဲ အလီလီကုန္လြန္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မ အိပ္မက္ေလးက ျဖစ္မလာခဲ႔ပါဘူး။ ကၽြန္မ မူလတန္းျပ ဆရာမေလး ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။    ေက်ာင္းမွာ လက္နွိပ္စက္ေလးပဲ  ရုိက္ခြင္႔ရခဲ႔တယ္။  လက္နွိပ္စက္ေလးကုိ  ကုိင္ရင္း  ကၽြန္မ ကြန္ပ်ဴတာကုိ အခုလုိေလး ကုိင္ခြင္႔ရရင္ အရမ္းေကာင္းမွာဘဲ႔လုိ႔  စိတ္ကူးယဥ္ေနမိတယ္။  ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြ  ရန္ကုန္မွာ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းေတြ သြားတက္ၾကတယ္။ ကၽြန္မ  အေျခအေနရ  လုိက္မတက္နိုင္ခဲ႔ဘူး။  ကၽြန္မ အရမ္းစိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ဆိုတာရွိခဲ႔ရင္  ငါ႔အတြက္လည္း ျဖစ္လာမွာပါလုိ႔  စိတ္ေျဖခဲ႔တယ္။  

          ဘ၀အေျခေနရ  ကၽြန္မ ထို္င္းနိ္ုင္ငံကုိ  ထြက္လာခဲ႔တယ္။  ကၽြန္မ သတင္းေတြ  ၾကားေနရတယ္။ အလုပ္လုပ္ရင္း ကြန္ပ်ဴတာသင္ၾကတယ္တဲ႔။ ကၽြန္မ အဆက္သြယ္ရေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး စံုစမ္းခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မအဆက္သြယ္ရေတာ႔   သူေ႒းဆီမွာ ခြင္႔ေတာင္းဖို႔  ၾကိဳးစားရျပန္ေရာ။  သူေ႒းေတြက နားရက္မေပးခ်င္ၾကဘူးေလ။   ကၽြန္မက သူတို႔ဘာသာ စကားကလည္း မကၽြမ္းက်င္    ဘယ္လုိလုပ္ရပါ႔မလဲလို႔ ေတြးရင္း အိပ္မပ်ာ္ခဲ႔ဘူး။

          မနက္ေရာက္ေတာ႔ တစ္ခ်ိန္က ကၽြန္မ စာသင္ေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔  တပည္႔မေလးဆိီ ဖုန္းဆက္ျပီး အကူညီေတာင္းခဲ႔တယ္။ သူေ႒းမကုိ လာေျပာေပးပါလုိ႔။ သူက ထိုင္းစကားကၽြမ္းက်င္တဲ႔အျပင္   စကားေျပာလည္း အရမ္းလိမၼာေတာ႔   သူေ႒းမက  ခြင္႔ျပဳခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မကုိ  တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း သြားခြင္႔ျပဳခဲ႔တယ္။  သူေ႒းက ခြင္႔ျပဳတယ္လုိ႔  ေျပာလုိက္ကတည္းက ကၽြန္မ အလုပ္လုပ္ေတြ လုပ္ေနရတာ  ဘာမွမပင္ပန္းေတာ႔ဘူး။    စိတ္က ေပ်ာ္ေနလုိက္တာ မိုးတိမ္ေတြၾကားက လြတ္ေျမာက္လာတဲ႔ လမင္းေလးလုိပါဘဲ။ ၾကည္လင္ေတာက္ပတဲ႔ အျပံဳးပုိင္ရွင္မေလး  ျဖစ္ေနမလားပဲ။   အခန္းထဲ ေျပး၀င္လာျပီး  တစ္ေယာက္တည္း စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာေနခဲ႔မိတယ္။   မ်က္ရည္ဝဲေလာက္ေအာင္ အေပ်ာ္ေတြက  ကၽြန္မရင္ထဲ အံုၾကြေနခဲ႔တယ္။

          ကၽြန္မ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းကုိ စေရာက္ခဲ႔ေတာ႔  ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း  အံ႔ၾသျခင္းေတြ ေရာယွက္ေနေတာ႔   စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနခဲ႔တာ  အရမ္းလည္း ေပ်ာ္ေနခဲ႔တာ။ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္မွာ  လူေတြလည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ခံစားနိုင္ပါတယ္။  ဘ၀ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ  ပစၥည္းဥစၥာေတြရွိေနမွ   ရာထူးေတြရွိေနမွ  မဟုတ္ပါဘူး ကုိယ္ အရမး္ေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႔ အရာတစ္ခုကုိ ပုိင္ဆိုင္ခြင္႔ရလုိက္တဲ႔အခ်ိန္ေလးဟာ ဘယ္အရာနဲ႔မွ လဲလွယ္လုိ႔မရတဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေပါ႔။

          ကုိယ္တိုင္စိုက္ထားတဲ႔ ပန္းပင္ေလးကေန ပန္းကေလးပြင္႔လာခဲ႔ရင္  ကုိယ္သင္ျပေပးလုိက္တဲ႔  တပည္႔ကေလးတစ္ေယာက္  ေအာင္ျမင္သြားခဲ႔ရင္   ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြက အလုိလုိရရွိခဲ႔တာပါပဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကေတာ႔   ကၽြန္ပ်ဴတာေလးထဲမွာ ကၽြန္မ ဖတ္ခ်င္ရာဖတ္ ေရးခ်င္ရာေရးေနရတဲ႔ အခ်ိန္ေလးေပါ႔။ ကၽြန္မ ကြန္ပ်ဴတာေလး စပုိင္တဲ႔ေန႔ကတည္းက အခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္မ ဘာမ ွမတတ္ေသးေပမဲ႔လည္း ကၽြန္ပ်ဴတာေလးေရွ႕က မခြာခဲ႔ဘူး။  အခ်ိန္ရတိုင္း ကၽြန္ပ်ဴတာေလးနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ေနခဲ႔တယ္။  ကၽြန္မဆံုးျဖတ္ထားလုိက္တယ္ ဒီကၽြန္ပ်ဴတာေလးနဲ႔ပဲ  ကၽြန္မဘ၀ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ဆက္ၾကိဳးစားသြားမယ္လုိ႔။ ကုိယ္ရဲ႕ဆႏၵတစ္ခုကုိ  ေမွ်ာ္လင္႔တမ္းတ ရူးသြပ္ခဲ႔ဖူးသူမ်ားရွိခဲ႔ရင္လည္း ကၽြန္မလုိဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ပုိင္ဆိုင္ခြင္႔ေလး ရၾကပါေစလုိ႔  ...။