***ျမတ္ဆရာ***

          အရမ္းသာယာလွပေနတဲ႔  ညခ်မ္းေလးမွာ ထိုင္းနိုင္ငံ ဗန္ေကာက္ျမိဳ႕တစ္ေနရာ  ရွစ္ထပ္တိုက္ၾကီးရဲ႕ အေပၚထပ္ လာသာေဆာင္ေလးမွာေပါ႔။  တေယာက္တည္း ျငီးေငြ႔ျခင္းေတြကုိ  ျဖတ္သန္းဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ရင္း   ပတ္၀န္းက်င္ကုိ တေစ႔တေစာင္းေလး ငဲ႔ၾကည္႔မိပါတယ္။  မႈန္၀ါး၀ါး လေရာင္ေလးေအာက္မွာ  ၾကယ္ကေလးေတြ လင္းတစ္လွည္႔ မလင္းတလွည္႔နဲ႔ မီးေရာင္ေတြ ထိန္လင္းေနတဲ႔  ဗန္ေကာက္ျမိဳ႕ရဲ႕အလွက ျမင္ရသူကုိ ၾကည္နဴးေစပါတယ္။

          ကၽြန္မက လူေတြ အိပ္ပ်ာ္တဲ႔အခ်ိန္  ညအရသာေလးကုိ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ ခံစားရတာကို အရမ္းေပ်ာ္ခဲ႔တယ္။ အိပ္ေပ်ာ္မွာစုိးလို႔ ေကာ္ဖီေတြ ေသာက္ျပီး ထိုင္ေနတတ္တဲ႔ ကၽြန္မ၊  သီခ်င္းနားေထာင္ျပၤီး စာဖတ္တတ္တဲ႔ ကၽြန္မ၊ ကၽြန္မအတြက္  ညဆုိတဲ႔ အခ်ိန္ေလးက စာဖြဲ႔မမွီနိုင္တဲ႔ အလွေပါ႔။

          အဲဒီလို အခ်ိန္ေလးမွာ

ကၽြန္မဆီ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္  ဖုန္းဆက္ လာခဲ႔ပါတယ္။  "သူငယ္ခ်င္းေရ... နင္တက္ခ်င္ေနတဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္း တက္ခြင္႔ရေတာ႔မယ္"တဲ႔ေလ။  ကၽြန္မကုိ ဖုန္းနံပါတ္ေပးလာခဲ႔တယ္။ မနက္ေရာက္တာနဲ႔ ကၽြန္မလည္း ဖုန္းေလးနဲ႔ အဆက္သြယ္လုပ္ျပီး  သင္တန္းတက္ဖို႔ သြားခဲ႔ပါတယ္။

          သင္တန္းက တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း အခမဲ႔ သင္ေပးတာေလ။ သံဃာေတာ္ေတြကေန ပညာဒါန သင္ေပးေနၾကတာပါ။ ကၽြန္မ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ႔တယ္။ သင္တန္းစတက္ေတာ႔ ကၽြန္မ မရဲတရဲေလးနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းဆီ ၀င္သြားခဲ႔တယ္။

          ဘုန္းဘုန္းက လက္ကြက္ အရင္သင္ေလတဲ႔။  ကၽြန္မလက္ေတြ တုန္ရင္ေနခဲ႔တယ္။  အရမ္းေၾကာက္ေနခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မကုိ ဆရာက အားေပးခဲ႔တယ္။ ရေအာင္ေရးတဲ႔။   ဘာကုိ ေၾကာက္တာလဲတဲ႔။ ကြန္ပ်ဴတာပ်က္ရင္ ငါျပင္မယ္တဲ႔။ ဘာမွမပူနဲ႔တဲ႔။ လုပ္ခ်င္သလုိသာလုပ္တဲ႔။

          ကၽြန္မလည္း ၾကိဴးစားျပီး သင္ခဲ႔တယ္။ နွစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ကၽြန္မ ကုိယ္ပုိင္ကြန္ပ်ဴတာေလး  ၀ယ္လုိက္တယ္။ ကၽြန္မဆရာက အကုန္လံုး စီစဥ္ေပးခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မ သင္ခ်င္တာေလးေတြဆို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ရေအာင္သင္ေပးခဲ႔တယ္။

          အင္တာနက္ပါရေတာ့ အိမ္မွာ ကၽြန္မ အခ်ိန္ျပည္႔ သံုးခြင္႔ရခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မဆရာက  ကၽြန္မကုိ ေန႔တိုင္း လိုင္းေပၚက အခ်ိန္ျပည္႔ သင္ေပးခဲ႔တယ္။ အေသးအမႊားကအစ  ကၽြန္မကုိ ဂရုတစိုက္သင္ေပးခဲဲ႔တယ္။

          ဖိုတိုေရွာ႔ ၀ါသနာပါတဲ႔  ကၽြန္မကုိ ဆရာက သင္ေပးခဲ႔တယ္၊ ဆရာ႔ပံုေတြကုိ ျပန္ျပင္ျပီး မလွမပနဲ႔ ပုိ႔ေပးခဲ႔တယ္၊ ဆရာက အျပစ္မေျပာခဲ႔ဘူး  "အယ္... ငါ႔တပည္႔ေလးက အရမ္းေတာ္ေနပါလား၊ ဆိုင္ဖြင္႔လုိ႔ရျပီ"တဲ႔ေလ။ အေကာင္းေျပာတယ္ ထင္ခဲ႔တာ  ဆရာက အားေပးခဲ႔တာေပါ႔။

          ကၽြန္မေလ ဆရာ႔ကုိ အရမ္းအားကုိးလာခဲ႔တယ္။ ဆရာကလည္း ကၽြန္မအတြက္ဆို အခ်ိန္ျပည္႔လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရေအာင္  သင္ေပးခဲ႔တယ္  အားေပးခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မဆရာမရွိေတာ႔ရင္ မျဖစ္ေတာ႔သလုိ ခံစားလာမိတယ္။ ဆရာတစ္ေနရာရာ သြားေတာ႔မယ္ဆို ကၽြန္မစုိးရိမ္ခဲ႔တယ္။ ျပန္မလာမွာကုိ  ဆရာဖုန္းမဆက္လာရင္ တပည္႔ေတြမ်ားလုိ႔ မခ်စ္ေတာ႔တာလားလုိ႔ထင္ခဲ႔တယ္။ 

          ကၽြန္မက  ဆရာ႔ကုိ ေျပာလုိက္ေသးတယ္၊ ဆရာ႔မွာက တပည္႔ေတြမ်ားတယ္ေနာ္   တပည္႔မွာက ဆရာတစ္ေယာက္တည္းလုိ႔၊ ကၽြန္မပုိခ်စ္တယ္ေပါ႔။ ဆရာက ကၽြန္မအဲလုိေျပာရင္ ျပံဳးေနတတ္တယ္။ ကၽြန္မဆရာ႔ကုိ အင္တာနက္ေပၚကေန အခ်ိန္တိုင္း မေျပာရေတာ႔ဘူး  ကၽြန္စိတ္ထဲမွာ ဆရာ ကၽြန္မအေပၚအရင္လုိဂရုမစုိက္ေတာ႔ဘူး    မခ်စ္ေတာ႔ဘူးလုိ႔ထင္ခဲ႔မိတယ္။

          ဒါေပမဲ႔ ဆရာက ကၽြန္မကုိဘယ္ေတာ႔မွ မျပယ္တဲ႔  ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ ခ်စ္ေနခဲ႔တာေလ။ ကၽြန္မ မသိခဲ႔ဘူး ကၽြန္မေဖ႔ဘုတ္ကေန ဓာတ္ပံုေတြ လိုက္ရွယ္ေနတာကအစ  အေသးစိပ္ ဆရာသိေနခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မကုိ ကုိယ္ပုိင္ပံုေလး ဘာေလးတင္ပါလားတဲ႔ေလ။   ကၽြန္မသိလုိက္ရတယ္။ ဆရာကၽြန္မကုိ အခ်ိန္ျပည္႔ ဂရုစိုက္ေနခဲ႔တယ္ဆိုတာ။

          ကၽြန္မ ဓာတ္ပံုေလးေတြ  မတတ္တတတ္နဲ႔ လုပ္ျပီးတင္တယ္။   စာေတြမတတ္တတတ္နဲ႔ စေရးခဲ႔တယ္။ ဆရာ ကၽြန္မဓာတ္ပံုေလးေတြ လုပ္ထားတယ္ေျပာေတာ႔   ၾကည္႔ျပီးျပီတဲ႔ေလ။  ကၽြန္မအံ့ၾသေနခဲ႔တယ္။ ဆရာက တပည္႔ေတြကုိ မအိပ္မေန သင္ေပးတယ္။ အားတဲ႔အခ်ိန္တုိင္း တပည္႔ေတြနဲ႔ဘဲ အခ်ိန္ကုန္ေစခ႔ဲတယ္။ ဘယ္ေတာ႔အျပံဳးမပ်က္တဲ႔ ဆရာ႔ရဲ႕မ်က္နွာက လမင္းထက္ လင္းလက္ေတာက္ပေနသလား ထင္မွတ္ရတယ္။

          ဆရာအေတြး ဆရာရဲ႕စိတ္ကူးေတြအားလံုးဟာ တပည္႔ေတြအတြက္ဘဲ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ဆရာ႔ရဲ႕ေက်းဇူးေတြကုိ ကၽြန္မ အျမဲနားလည္ခဲ႔တယ္။ ဆရာ စာေတြ ေလ႔လာေနရတယ္ စာေတြ ေရးေနရတယ္ဆိုတာရယ္၊ စာတမ္းေတြ ျပဳစုေနရတယ္ဆိုတာကုိ  ကၽြန္မနားမလည္ခဲ႔ဘူး။

          ဆရာ႔ကုိ မေတြ႔ရရင္ ကၽြန္မကုိ ေမ႔ေနသလားထင္ခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မ တေန႔အလုပ္ျပီးလုိ႔ ေဖ႔ဘုတ္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတုန္း ဆရာ႔ဆီက စာတစ္ေၾကာင္း ပုိ႔လာခဲ႔တယ္၊ ကၽြန္မ ဖြင္႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔  ကၽြန္မနာမည္နဲ႔ ဘေလာ႔ကေလး ျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္မ ဆရာ႔ဆီ စာျပန္ရုိက္လုိက္တယ္၊ "ဆရာ ဘာပါလဲ"လုိ႔၊ ဆရာက  ခဏတဲ႔  ျပီးေတာ႔  ဘေလာ႔ေလးထဲ ကၽြန္မ ေဖ႔ဘုတ္မွာ ေရးထင္ထားတဲ႔  စာေလးနွစ္ပုဒ္ ထည္႔ျပီး ပုိ႔လာေပးခဲ႔တယ္။ နင္ေရးခ်င္ရာေတြ ေရးရေအာင္တ႔ဲ။

          ကၽြန္မ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ႔တယ္။ ဘေလာ႔ေရးဖို႔ အခြင္႔ေရးရတယ္ဆိုတာထက္  ကၽြန္မကုိ ဆရာအျမဲတမ္း ဂရုစုိက္ေနတယ္ဆိုတာကုိ သိခဲ႔ရလုိ႔ပါ။ ကၽြန္မရင္ထဲ အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရတဲ႔ ေန႔ေလးကုိ ျပပါဆိုရင္ ဆရာ ကၽြန္မအတြက္ ဘေလာ႔ကေလး ေပးပုိ႔လာတဲ႔ေန႔ပါပဲ။

          ေလာကမွာ လူတိုင္းမွာ သင္ဆရာ  ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာဆိုတာ ရွိခဲ႔ၾကတယ္။ ဆရာနဲ႔ ဘယ္သူမွ မကင္းနိုင္ၾကပါဘူး။  ဆရာ႔ ဆရာမ်ားကုိ ဘုရားနဲ႔ တစ္ဂိုဏ္းတည္းထားလုိ႔  ရိုေသေလးျမတ္စြာ ကန္ေတာ႔ရင္း ကၽြန္မရဲ႕ဆရာကုိ စဥ္ေလးစားလ်က္ ဒ္ိီစာစုေလးနဲ႔ ကန္ေတာ႔ပါရေစရွင္။ သံသရာရာမွာ က်င္လည္ရအံုးမယ္ဆိုရင္ ျဖစ္လာမဲ႔ဘ၀တိုင္း ဒီလုိဆရာမ်ိဳးနဲ႔ ၾကံဳရပါေစလုိ႔  ဒီစာေလးေရးရင္း ကၽြန္မ ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ႔တယ္။ 

ဆရာတိုင္းကုိ ေလးစားလ်က္..

လရိပ္ေလး(ေမာင္းမကန္) 
http://layeiklay.blogspot.com/