Pages

Friday, December 7, 2012

မိုက္ဇာတ္ နိဂံုး


မုန္းလိုက္ပါ ေမ့လိုက္ပါတဲ့
မင္းႏွဳတ္ဖ်ားက ေျပာထြက္ခဲ့တယ္ေနာ္
 ပါဏာတိပါတ ကံမထိုက္မဲ့ နည္းနဲ႔
 မင္း ငါ့ကိုသတ္လိုက္ေလသလား။

ငါ မယံုႏိုင္ဘူးဟာ….
ဘဝတစ္သက္စာပါဆိုတဲ့
ထားခဲ့တဲ့ ကတိစကားေလးက
အခုေတာ့…….
အသက္ပါေအာင္ ႏွင္းဆက္မဲ့
ညွင္းခ်က္ဆိုတာ မင္းမသိတာလား ဟင္။
တကယ္ဆို ဒီစကားကို
မင္း မေျပာခဲ့ဘဲ
တိတ္တိတ္ေလး ထြက္သြားခဲ့ပါလား
မင္းကို ခ်စ္ခဲ့တာ
အာသာေျပ ခ်စ္ခဲ့တာမဟုတ္သလို
အဆာေျပ လြမ္းဖို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး ခ်စ္သူ။

ငါ တတ္မိခဲ့တဲ့ ခ်င္ျခင္းက
ဘယ္လိုေျဖေျဖ လြယ္လြယ္နဲ႔
ေျပမဲ့ခ်င္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ
ဒါကို မင္း နားမလည္ခဲ့တာလား
နားလည္ေအာင္ မၾကိဳးစားခဲ့တာလား
ငါဝမ္းနည္းခဲ့တာထက္ မင္းကို
ဘယ္လိုနားလည္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ နားလည္ေပးရမလဲ။

တစ္သက္စာပါလို႔ ဆိုတဲ့
ထားခဲ့တဲ့ ကတိစကားကို
မုန္းလိုက္ပါ ေမ့လိုက္ပါလို႔
ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ မင္းရဲ့ႏွစ္သိပ္မႈက
ဒါလား……….။

ငါတားခြင့္မရလိုက္တဲ့
ေသမင္းတမန္ကေတာ့
ရက္ရက္စက္စက္…ရင္ကိုခြဲ
အသဲကို ပုလဲလိုသီကုံး
မင္းသံုးလိုက္မိတယ္ဆိုတာ.
မင္း နားမလည္မိခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ့ နိဂံုးပါဟာ…
ငါ့ အျဖစ္ေတြက ဆုပ္လဲစူး စားလဲရူးရမဲ့ဘဝပါဟာ။

အလာေကာင္းေပမယ့္ အခါေႏွာင္းသြားေလၿပီလား
ေစစားလာတဲ့ ကံၾကမၼာက
ငါ့အတြက္ ေသေဆးကို ေဖာ္ေပးလိုက္ေလသလား
အရွိေတြကေသြဖယ္ အသိေတြကျပယ္နဲ႔
ဘယ္မူတိမ္းလို႔ ဘယ္လုိမ်ားသိမ္းရမလဲ
ထိမ္းမႏိုင္ခဲ့တဲ့ အသိမွန္ ဒီရင္မွာ မက်န္ခဲ့ေလေတာ့
အခ်စ္ရယ္ …. မိုက္ဇာတ္နဲ႔ဆံုး….။

No comments:

Post a Comment