ဘဝေရျပင္ ၾကမၼာငင္၍
အစဥ္ရႈပ္ေပြ ဗ်ာပါေမႊကာ
ပူေတြျဖာယွက္ ႏြယ္လုိဖက္တြယ္
ဂယက္လႈိင္းႏွွယ္ ေသာကၾကြယ္တဲ့
သိဖြယ္လူတို႔ ဘဝမို႔။
အပူထုပ္ကုိ ေရႊရုပ္ပံုနွယ္
ေရာင္စံုျခယ္မႈန္း တဏွာဖံုးေန
ေႏွာင္ထံုးေတြက လူလံုးလွလည္း
ဘဝမေျပာင္ ေလာကေဘာင္ဝယ္
ခ်ဳပ္ေနွာင္မကင္း ဆင္းရဲျခင္းသာ
မယြင္းစင္စစ္ ဘဝျဖစ္။
မေခၽြလင္႔လည္း ေၾကြရစ္ျမဲမို႔
ေရွာင္လြဲမရ လူ႔ဘဝကုိ
ေတာင္႔တထိုထို စိုးရိမ္ပုိသည့္
မလိုမုန္းထား စိတ္ရိုင္းမ်ားကုိ
ေရွာင္ရွားကာပင္ တရားယွဥ္လွ်က္
ေနခ်င္လွေပ ငါ့စိတ္ေတြ။
No comments:
Post a Comment