ျမန္မာျပည္တဲ႔လား

ကမၻာမွာေတာ႔ ဝင္႔ထယ္လုိ႔ လာပါၿပီ၊ နိင္ငံတကာေတြနဲ႔ စီးပြားေရးေတြသြယ္  ေခတ္အျမင္ေတြ ဖလွယ္လုိ႔ တကယ္ပဲ တိုးတက္လာၿပီတဲ႔ေလ။ အေမရိကန္သမၼတ အုိဘားမားေတာင္ လာတယ္ဆိုေတာ႔ ျမန္မာျပည္က ေျပာစရာမလုိေလာက္ေအာင္ တိုးတက္လာေတာ႔မယ္တဲ႔ေလ။ ေပ်ာ္ေနလိုက္ၾကတာ၊ အေမေက်ာ္ၿပီး ေဒြးေတာ္လြမ္းတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ မတတ္သာေတာ႔ ျမင္ရာကုိ အကူညီေတာင္း ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ ရနုိင္ေကာင္းမလားလုိ႔ ႀကိဳဆိုၾကတယ္လုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ တကယ္လုိအပ္ေနတာေလးကုိေတာ႔ ကၽြန္မ ျမင္ေနမိပါတယ္။ ေခတ္မွိီတဲ႔ကမၻာ အသိီးသီးက နိုင္ငံေတြကုိေတာ႔ ကၽြန္မ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာနိုင္ငံမွာေတာ႔ လူတန္းစား အကုန္လံုးဟာ ထမင္းစားၿပီး ႀကီးျပင္းလာတယ္လုိ႔ ကၽြန္မ ျမင္မိပါတယ္။ ကၽြန္မကပဲ ဗဟုသုတ နည္းတာလား? အျမင္မက်ယ္တာလား? အထင္ကေတာ႔ ေခတ္မွီတဲ႔နိုင္ငံေတာ္ႀကီး ဒီမုိကေရစီ လမ္းစဥ္ႀကီးဆီ သြားၾကဖို႔ ထမင္းအရင္စားရမယ္လုိ႔ ကၽြန္မ ျမင္မိပါတယ္။

အဲဒီေတာ႔ ထမင္း ဆိုတာ ဘယ္ကရလဲလုိ႔အရင္ သိသင္႔တယ္။ လယ္ယာေျမေတြရွိေနမွ လယ္သမားေတြ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ လုပ္ကုိင္ၿပီးမွ စပါးဆိုတာ ရလာတာ၊ စပါးကေနမွ ဆန္ျဖစ္လာတယ္၊ ဆန္ကေနမွ ကၽြန္မတုိ႔ ခ်က္ျပဳတ္လုိ႔ ထမင္းရလာတာပါ။ ထမင္းတစ္လုပ္အတြက္ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ရုန္းကန္ၿပီး ရိုးသားစြာ လုပ္ကုိင္ေနတာကုိ လစ္လ်ဴရႈၿပီး ေခတ္မွီတဲ႔နိုင္ငံေတာ္ဆီကုိပဲ ဥိီးတည္ေနတာ တကယ္ေရာ မွန္ေနရဲ႕လားလုိ႔ ကၽြန္မေတြးမိပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြဆီက ေျပာၾကားတာေတြ ၾကားေနရပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံႀကီး ေျပာင္းလဲလာဖို႔ အကုန္လံုးမွာ တာ၀န္ရွိတယ္တဲ႔။ မွန္တယ္ဆိုတာ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တာ၀န္ဆိုတာ လုပ္နိုင္ေအာင္ ကၽြန္မတို႔ ထမင္းစားၿပီးမွ လုပ္နိုင္မွာပါ။ လယ္ယာေတြနဲ႔ လုပ္ကုိင္ၿပီးမွ ထမင္းစားေနရတဲ႔ သူေတြဆီက လယ္ေတြသိမ္း စက္ရံုေတြ ေဆာက္မယ္လုပ္ေနေတာ႔ စားစရာမရွိတဲ႔ သူေတြက တာ၀န္ကုိ လုပ္ေဆာင္နိုင္ပါ႔မလား? ေန႔တိုင္းငုိေၾကြးေနရတဲ႔ ဒုကၡကုိ ျပစ္ထားၿပိီး နုိင္ငံေရးအတြက္ တစ္ေနရာရာက ပါ၀င္နိုင္ပါ႔မလားေလ။

အျမင္႔ေရာက္ၿပီး ေပးဆပ္ေနပါတယ္ဆိုတဲ႔ သူေတြကေရာ ထမင္းမစားပဲ လုပ္ေနၾကတာလား? ကၽြန္မ ဒီအရြယ္ထိ သိခဲ႔ရတာ စပါးကုိ လယ္ထဲက ရတယ္လုိ႔ပဲ သိခဲ႔ရပါတယ္။ စက္ရံုကေန စပါးထုတ္လုပ္တယ္လုိ႔ မၾကားရပါဘူး။ ကၽြန္မ အသိမၾကြယ္ နားမလည္တာလည္း ျဖစ္နိုင္တယ္။ အေမရိကမွာ ေခတ္မွီေတာ႔ စပါးကုိ စက္ရံုက ထုတ္တယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံလည္း နုိင္ငံတကာေတြနဲ႔ လမ္းေတြေဖာက္လိုက္ေတာ႔ လယ္ယာေျမေတြ မလုိအပ္ေတာ႔ ဘူူးထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ လယ္ယာေျမေတြ အသိမ္းခံရလုိ႔ အခက္ခဲမ်ားစြာ ၾကံဳေနရတဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမားေတြကုိ ဘာမွမလုပ္ေပးပဲ ပစ္ထားတာလား မျမင္တာလား?

ဒကာ ဒကာမေတြ မ်က္ရည္လည္ရႊဲျဖစ္ေနတာကုိ မၾကည္႔ရက္လုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေတာင္းဆိုေနတဲ႔ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြကုိေရာ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာျပည္ႀကီးက သက္ဆိုင္ရာေတြက မျမင္တာလား မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား? ဘယ္ရာကုိမဆို ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာ အေျခခံကေန စၾကရတာပါ။ သာသနာကုိမငဲ႔ ျပည္သူေတြကုိမငဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကုိမငဲ႔ပဲ ေခတ္မွီတဲ႔နိုင္ငံႀကီးဆီပဲ ခ်ီတက္ေနမွာလား? ဘာမွမဟုတ္တဲ႔ အေသးအမႊားေလးကုိေတာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ မလုပ္နိုင္ေသးပဲ အေပၚကေန ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေအာ္ေခၚေနရံုနဲ႔ ငတ္ျပတ္ေနတဲ႔ ေနစရာမဲ႔ေနတဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ လိုအပ္တာေလးကုိ ေတာင္းဆိုေနတဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြ ရင္ထဲကအပူ မၿငိမ္းနိုင္ေလာက္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔နိုင္ငံႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ တကယ္လိုအပ္ေနတာက ဆင္းရဲသားလူတန္းစားေတြ လိုအပ္ေနတဲ႔ အခက္ခဲေလးေတြကုိ အရင္ ျဖည္႔ဆည္းေပးၿပီးမွ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအသြင္ေဆာင္တဲ႔ ဒီမုိကေရစီလမ္းစဥ္ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ပါ။

အႏူးအညြတ္ေတာင္းဆိုခ်င္တာကေတာ႔ လုပ္ပုိင္ခြင္႔ရွိတဲ႔သူေတြ အေနနဲ႔ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕မ်က္နွာ သာသနာေတာ္ရဲ႕မ်က္နွာ ငုိယုိေနတဲ႔ ကူမယ့္သူေမွ်ာ္ေနရွာတဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမားေတြကို ေထာက္ထားၿပီး ေတာင္သူလယ္သမား အေရးေတြကုိ အရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေစခ်င္ပါတယ္ရွင္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ေတြရႈပ္ရႈပ္ ထမင္းစားဖို႔ေတာ႔ အခ်ိန္ေပးနိုင္မွာပါ။ ေခတ္မွီတဲ႔ျမန္မာျပည္ႀကီး တိုးတက္လာဖို႔အတြက္ လုပ္ေပးေနတယ္ဆိုရင္ ထမင္းအတြက္လုပ္ေပးေနတဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမားေတြအတြက္ ထမင္းစားတဲ႔အခ်ိန္ေလး ေလာက္ေပးၿပီး  ျမင္သာေအာင္ ကူညီေပးေစခ်င္ပါတယ္ရွင္။ မျမင္ရက္ေတာ႔လုိ႔ ရင္ထဲရွိရာကုိ ေရးသားရင္း ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြန႔ဲ ေတာင္သူလယ္သမားေတြအတြက္ ဒီစာစုေလးကုိ ေရးသားရင္း အသနားခံ ေတာင္းဆိုပါတယ္ရွင္ တာဝန္ကုိ ေလးစားသူမ်ား ကူညီနိုင္ၾကပါေစရွင္။

                                                                ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားကုိ

                                                                              အစဥ္ေလးစားလွ်က္

                                                                                      လရိပ္ေလး