မနမ္းထုိက္တဲ႔ပန္းကုိမွ
အရမ္းရႈိက္ကာနမ္းခ်င္မိေလေတာ႔
ရင္အစံုမွာအပူေတြကၽြမ္းပါလုိ႔
ႏြမ္းလွေပါ႔ေလး။
တင္႔ဆန္းကာလွပါေပ့
ပြင္႔စမ္းကြဲ႔ ပင္ယံမွာ
ပန္ခ်င္သူ တံခ်ဴကမ္းပါလုိ႔
လွမ္းဆြတ္မယ္ၾကံရြယ္တဲ႔
နန္းထိုက္တဲ႔ပန္း။
ကၽြမ္းေျမ႕စမ္းေစ
မနမ္းထိုက္သူခႏၶာေၾကြလည္း
ရင္မွာေလ တကယ္မေမ႔နိုင္ဘူး
ေႏြတစ္ရာနွယ္ အေနခက္ေပမဲ႔
အေျဖမထြက္တဲ႔ပုစၧာသဖြယ္
မွန္ရာကုိမဆိုရဲ ကံဇာတာတကယ္မြဲတာမို႔
မပန္ထိုက္သူ ဘဝလမ္းမွာ
ရင္နင္႔ေအာင္ … လြမ္း။
No comments:
Post a Comment