တုိ႔မ်ားရြာမွာ ငယ္စဥ္ခါက
လယ္ယာမ်ားၾကား ဆန္စပါးတြက္
မနားမေန ရုန္းကန္ေလကာ
ရႊံ႕ေတြထဲဆင္း ပ်ိဳးနုတ္ရင္းသာ
လယ္ကြင္းေတြထဲ ေပ်ာ္ေတြကဲ။
ဘုိးဘြားပုိင္ေျမ လယ္ယာေတြမွာ
တူေနေသြးခ်င္း စုေပါင္းရင္းေလ
မညဥ္းမညဴ တုိ႔ျပည္လူထု
မပူမပင္ စားေစခ်င္လို႔
ေမွ်ာ္ျမင္ႀကီးစြာ စုိက္ပ်ိဳးလာ။
ခုေနခ်ိန္ခါ တို႔လယ္ယာမွာ
ရုိးရာမပ်က္ စုိက္ခ်င္လ်က္လည္း
တုိးတက္ေစရန္ ေျပာင္းလဲဟန္နွင့္
ႀကံဖန္လွည့္စား လူညစ္မ်ားေၾကာင့္
ေျမသားကြဲအက္ ေျခာက္ေသြ႕လွ်က္။
ေခတ္ကုိဗန္းျပ ကုိယ္က်ိဳးရဖုိ႔
မ်ားလွလယ္ေျမ ပ်က္စီးေစကာ
ေငြေတြမက္ေမာ အာဏာေနွာလွ်က္
ေတြးေတာဆင္ျခင္ မလုပ္လွ်င္ကား
သခင္မဲ့ရာ ႏြားပမာသာ
အစာရွားမွာ အေသခ်ာ။
ျမန္မာေတြတြက္ ထမင္းသက္မုိ႔
ေရွ႕ဆက္လယ္ယာ ပ်က္သုဥ္းပါမူ
အစာလည္းမဲ့ သုိက္လည္းပ်က္သုိ႔
အခက္ေတြ႔မွာ တကယ္သာမုိ႔
လယ္ယာေျမေတြ တည္တံ့ေစဖုိ႔
တုိ႔ေတြအားလံုး ထိန္းသိမ္းစုိ႔။
လရိပ္ေလး (ေမာင္းမကန္)
(5 .9 03)
No comments:
Post a Comment